ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΑΞΙΤΖΗ

‘’Η Ελλάδα είναι ένα μεγάλο σπιτάκι με ένα κόκκινο φωτάκι απ’ έξω…’’ μου λέει ένας ταξιτζής. ’’Τίποτα δεν λειτουργεί σωστά σ’ αυτή τη χώρα. Όποιον τομέα και να κοιτάξεις, παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση είναι σκατά ’’ συνεχίζει. Δυστυχώς δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί του. Έχει δίκιο. Αλλά όπως έγραφε και ο αείμνηστος Τρικούπης:’’ Τις πταίει?’’ Φταίει μόνο η κυβέρνηση?’ Ή μήπως η αντιπολίτευση?
Πιστεύω ότι το πρόσωπο της σημερινής Ελλάδας το έχουμε διαμορφώσει όλοι μας, συμβάλλοντας ο καθένας μας με τον δικό του ‘’μοναδικό’’ τρόπο. Κοιτάζω τριγύρω και βλέπω ότι ενώ όλοι διαμαρτύρονται όλοι κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Ας πιάσω για παράδειγμα τον κύριο ταξιτζή που με μετέφερε. Δεν του αρέσει πως λειτουργεί η χώρα αλλά βέβαια θεωρεί φυσιολογικό να επιλέγει εκείνος τους πελάτες που θέλει να πάρει με κριτήριο αν τον βολεύει η διαδρομή, να ψαρεύει δεύτερη ταρίφα (ενώ σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις ξέρω ότι αυτό απαγορεύεται και γίνεται μόνο με την συγκατάθεση του πελάτη), να πρέπει να πληρώσω ‘’σημαία’’ 2,50 ευρώ ακόμη και ένα το ταξίμετρο λέει τα μισά και να κοροϊδεύει τους τουρίστες κάνοντας τους κύκλους προκειμένου να πληρώσουν περισσότερα. Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα αν καταλάβατε τι θέλω να πω. Πάω σε μια δημόσια υπηρεσία και κάνω τάματα στην Παναγία για να με εξυπηρετήσει η υπεύθυνη που δεν λέει να κλείσει το τηλέφωνο με την φίλη της. Ή ίδια αργότερα θα πάει σε ένα νοσοκομείο και δεν θα βρίσκει γιατρό να την εξετάσει γιατί κάνει διάλλειμα και τώρα πίνει τον καφέ του. Ο γιατρός γυρίζοντας σπίτι του θα τρακάρει σε ένα άλλο Ι.Χ που ο οδηγός ήτανε μεθυσμένος και πάει λέγοντας…… Αναρωτιέμαι αν κάνει κανείς σ αυτή τη χώρα σωστά την δουλειά του! Ο νεοέλληνας κάνει αυτό που τον βολεύει ,κοιτάζει πώς να αισχροκερδήσει, επιστρατεύει τα βύσματα και τα κονέ του προκειμένου να πιάσει δουλειά σε δημόσια υπηρεσία, δεν σέβεται το περιβάλλον και τα ζώα αλλά ούτε τους ίδιους τους συνανθρώπους του! Είναι τραγική ειρωνεία αυτό που συμβαίνει. Αλλά έτσι μας έμαθαν. Έτσι μας ανάθρεψε η κοινωνία. Λέξεις όπως αλληλεγγύη, αξιοκρατία, αξιοπρέπεια, φιλότιμο ,σεβασμός δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο μας. Όμως εμείς είμαστε μια νέα γενιά, με νέα όνειρα και νέες φιλοδοξίες. Ίσως καταφέρουμε και αλλάξουμε κάτι. Ίσως.