Monday 28 August 2006

ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ...

Με αφορμή το προηγούμενο ποστ για τον Χίτλερ, τελείως συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό ο γυμνασιάρχης μου ,ο οποίος δεν είχε και πολλές διαφορές από έναν φασίστα δικτάτορα….Αστείο μεν, άξιος αναφοράς δε. Έτσι μπήκα στον κόπο να αφηγηθώ για τα σχολικά μου χρόνια.
Πήγαινα σε ένα μεικτό γυμνάσιο του Πειραιά που είχε για διευθυντή έναν άνθρωπο που σίγουρα κρυφά ήταν νέο-ναζί και επιθυμούσε να μετατρέψει το σχολείο σε μια νέα ολοκληρωτική Γερμανία .Ο κύριος Π. λοιπόν είχε επιβάλλει αυστηρό dress-code στο σχολείο. Δυστυχώς η ποδιά είχε καταργηθεί και έτσι είχε προχωρήσει σε νέα μέτρα Εννοείται ότι οι φούστες, τα τοπάκια και κάθε είδους ρούχο που άφηνε ακάλυπτο οποιοδήποτε σημείο του σώματος εκτός από τα χέρια απαγορεύονταν δια ροπάλου. Βέβαια οι φούστες μέχρι τον αστράγαλο και τα μακό μπλουζάκια ήταν τα επιθυμητά. Τα νύχια απαγορεύονταν να είναι βαμμένα. Όπως επίσης και το μακιγιάζ. Τα κάπρι παντελόνια και οι βερμούδες απαγορεύονταν(ακόμα και αν ήταν Ιούλιος και η ζέστη ήταν ανυπόφορη) ακόμη και για αγόρια .Αν ήσουν αγόρι και είχες αποφασίσει να βάλεις ζελέ στα μαλλιά σου τότε ο ίδιος ο Π. αυτοπροσώπως σου έβαζε το κεφάλι κάτω από τη βρύση. Αν πάλι ήσουν αγόρι και τα μαλλιά σου μάκραιναν επικίνδυνα σε σημείο να ακουμπούν τα αυτιά σου σε έστελνε τα κουρέψεις κατευθείαν .Όλα αυτά τα έλεγχε καθημερινά κατά τη διάρκεια της προσευχής που όλοι στιχιζόμασταν επιμελώς για να μπορέσει να μας σκανάρει .Αυτά ως προς τα ενδυματολογικά. Σε θέματα οργάνωσης το σχολείο λειτουργούσε ρολόι. 2 επιμελητές κάθε βδομάδα σε κάθε τάξη που φρόντιζαν για την καθαριότητα της και να στοιχίζουν τις καρέκλες και τα θρανία με ακρίβεια(έτσι και οι μερικές καρέκλες είχαν ξεφύγει ακολουθούσε κατσάδα το επόμενο πρωί).1 απουσιολόγος που κάθε πρωί έφερνε κιμωλίες έφτιαχνε το ‘’πινακάκι’’ και έτσι και κάλυπτε έστω και 1 απουσία αμέσως εντοπιζόταν. Το πινακάκι ήταν ένα τετράγωνο στη γωνία του πίνακα πού έπρεπε να ανανεώνεται κάθε ώρα ώστε να γράφει έκτος από ημ/νια ,μαθητές ,απόντες ,την ώρα αλλά και τον καθηγητή(ποτέ δεν κατάλαβα σε τι εξυπηρετούσε αυτό αλλά τώρα συνειδητοποιώ ότι έτσι όταν περνούσε από έξω ήξερε με μια ματιά σε τι κατάσταση ήταν οι μεραρχίες του).Ήταν αυτονόητο πως όποιος καθηγητής έμπαινε μέσα έπρεπε να σηκωνόμαστε και να καθόμαστε μετά από κείνον. Δυστυχώς πολλοί ήταν αυτοί που δεν συμμορφώνονταν ,και έτσι έπαιρναν αποβολές σε καθημερινή βάση. Ο απουσιολόγος ήταν υποχρεωμένος να πηγαίνει στο γραφείο όποτε απέβαλλαν κάποιον(δηλαδή σε κάθε μάθημα)Ου κ ολίγες ήταν οι φορές που είχε διώξει άτομα από το σχολείο. Το κάπνισμα στα διαλλείματα ήταν κάτι που κανείς δεν το τολμούσε γιατί έκανε επιδρομές ακόμα και στις γυναικείες τουαλέτες. Δίπλα στο σχολείο ήταν ένα στενό στο οποίο συνήθως κάθονταν τα παιδιά του Λυκείου, κάπνιζαν, έκαναν χαβαλέ κτλ. Όμως ο Π. είχε πάρει τις προφυλάξεις του προκειμένου να μην αποστατήσει κανένας: αν αντιλαμβανόταν κάποιον στο στενό από το δικό του σχολείο θα τον απέβαλλε. Εννοείται ότι ποτέ μα ποτέ δεν είχε γίνει κατάληψη ούτε καν αποχή στο σχολείο του. Ακόμα θυμάμαι που ένα παιδί είχε πάρει 3ημερη για μια πρωταπριλιάτικη φάρσα ενώ ένα άλλο τμήμα το είχε αποβάλλει ολόκληρο!
Αυτά όσα μπορώ να θυμηθώ. Υπενθυμίζω ότι δεν αναφέρομαι σε κανένα γυμνάσιο-πρότυπο ,ή θήλεων ή εκκλησιαστικό. Και αξίζει να τονίσω ότι γυμνάσιο πήγαινα πριν 5 χρόνια δηλαδή μιλάμε για το 2001.Ο Π. παρ’ όλα αυτά που έκανε δεν είχε καταφέρει να κάνει τους μαθητές να τον σέβονται, παρά μόνο να τον φοβούνται. Πολλοί ενέκριναν τις τακτικές του λέγοντας ’’είναι σωστός άνθρωπος, σας έκανε σχολείο ’’.Αλλά τελικά μόνο σωστός δεν ήταν, αφού πιάστηκε ένα χρόνο μετά να δίνει τα θέματα των εξετάσεων σε μια χαϊδεμένη μαθήτρια .Φυσικά τον ‘’απέβαλλαν’’ και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…….

Friday 25 August 2006

Ένας παρανοϊκός δικτάτορας...


<<Το ίδιο το γεγονός σύναψης μιας συμφωνίας με τη Ρωσία αποδεικνύει το επικείμενο του πολέμου...Και το αποτέλεσμα του θα σήμαινε το τέλος της Γερμανίας>>

Ένας παρανοϊκός δικτάτορας,κυβερνήσεις που μένουν αδρανείς από υπό τον φόβο μιας νέας γενικευμένης σύρραξης,λαοί-αν όχι πολεμοχαρείς-που πάνε με χαρά να πολεμήσουν.Οι μεν για μια ''νέα τάξη πραγμάτων'' και οι δε για να υπερασπίσουν την χώρα τους.Στο ''mine campf'' ο Hitler τα είπε όλα:για τους μακρυπρόθεμους στοχους του,για την πολιτική που θα ακολουθούσε,ακόμα και για το πως θα άρχιζε ο πόλεμος.Αλλά δεν τον πρόσεξαν.Γιατί?Γιατί δεν έκαναν κάτι να αποτρέψουν το χειρότερο πόλεμο που ίσως είδε ποτέ η ανθρώπότητα?

Saturday 19 August 2006

ΕΥΘΡΑΣΤΗ ΕΙΡΗΝΗ



Επιτέλους μέτα απο 34 ημέρες αιματοχυσίας επιτεύχθηκε η πολυπόθητη ειρήνη και τα όπλα σίγασαν στο Λίβανο.Το ερώτημα είναι πόσο θα διαρκέσει αυτή η εύθραστη ειρήνη που ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί και το παραμικρό λάθος μπορεί να επαναφέρει γενικότερη ανάφλεξη?Το Ισραήλ υποστηρίζει ότι κέρδισε τον πόλεμο,αφού πέτυχε τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ.Ποιός όμως θα πάρει την ευθύνη του αφοπλισμού της δεδομένου ότι και για την ειρηνευτική δύναμη έχουν ενδιαφερθεί μόνο 5 χώρες μέχρι στιγμής?Και οι Λιβανέζοι πως θα αντιδράσουν όταν η διεθνής κοινότητα κοινητοποιηθεί εναντίον της οργάνωσης που οι ίδιοι τόσο φανατικά υποστηρίζουν?

Thursday 10 August 2006

ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ...



Όπως λέει και το τραγούδι των Ημίζ…

Η νοοτροπία του Έλληνα έχει συνδέσει άρρηκτα το καλοκαίρι και ιδιαίτερα τον μήνα Αύγουστο με την διαμονή και ξεκούραση σε κάποιο νησί της χώρας μας. ’’Πάω να χαλαρώσω και να γεμίσω τις μπαταρίες μου’’ λένε όλοι και αναχωρούν μέσω στεριάς ή θαλάσσης για τον προορισμό τους. Εγώ φέτος επισκέφτηκα το Ρίο και την Κρήτη και έχω να διατυπώσω μερικές ερωτήσεις προς όλους τους υποστηρικτές της παραπάνω νοοτροπίας…
• Πώς μπορώ να χαλαρώσω και να ηρεμήσω αφού πριν καλά-καλά ξεκινήσω θα αρχίσουν τα απρόοπτα μεμονωμένα περιστατικά όπως μας αναφέρει ο κ. Κεφαλογιάννης των πολύωρων καθυστερήσεων? Για να μην αναφέρω τις καθυστερήσεις και τις ακυρώσεις τις Ολυμπιακής…
• Όταν με το καλό φτάσω στον προορισμό μου, απατώμενη ότι ξέφυγα από τον πανικό της Αθήνας ανακαλύπτω ότι τα πάντα είναι γεμάτα (ξενοδοχεία, παραλίες, εστιατόρια, παραλίες ) και πρέπει να δώσω κυριολεκτικά μάχη για να χωρέσω σε κάποιο club.Κάπου εδώ διαπιστώνω ότι δεν έφυγα μόνο εγώ από την Αθήνα, αλλά και όλη η Αθήνα…
• Τι είναι αυτό με την ανεξέλεγκτη άνοδο των τιμών κάθε χρόνο? Οι τιμές για ένα απλό δίκλινο δεν πέφτουν κάτω από 60 ευρώ ,οι τιμές των εισιτηρίων έχουν εκτιναχθεί στα ύψη και ο καφές εξακολουθεί να γίνεται ολοένα και πιο χρυσός…Για να μην αναφέρω την απαράδεκτη αισχροκέρδεια στα τουριστικά είδη!

Έτσι λοιπόν καταλήγω σε 2 προτάσεις:

1.Διακοπές σε κάποιο έρημο μέρος, χωρίς κοσμοσυρροή ή καλύτερα στο εξωτερικό!(μην νομίζετε η διαφορά στα χρήματα δεν είναι μεγάλη..)
2.Διακοπές στην έρημη, ήσυχη και επιτέλους άδεια πρωτεύουσα! Όπου η λέξη κυκλοφοριακό νομίζεις ότι χαρακτηρίζει άλλη χώρα, πας σε όποιες παραλίες και πισίνες θέλεις χωρίς να στριμώχνεις την πετσέτα σου ανάμεσα σε γιαγιάδες με ταπεράκια (έχουν πάει στα χωριά τους) και νάρκισσοι που παίζουν ρακέτες πάνω από το κεφάλι σου πετώντας σου κάθε τρεις και λίγο το μπαλάκι(έχουν πάει σε Μύκονους, Πάρους κτλ )

Σε όσους φύγουνε πάντως έυχομαι ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΓΕΡΑ ΝΕΥΡΑ

Wednesday 9 August 2006

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ



ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑ ΚΑΤΑΛΑΘΩΣ...ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ..

Monday 7 August 2006

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΑΞΙΤΖΗ

‘’Η Ελλάδα είναι ένα μεγάλο σπιτάκι με ένα κόκκινο φωτάκι απ’ έξω…’’ μου λέει ένας ταξιτζής. ’’Τίποτα δεν λειτουργεί σωστά σ’ αυτή τη χώρα. Όποιον τομέα και να κοιτάξεις, παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση είναι σκατά ’’ συνεχίζει. Δυστυχώς δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί του. Έχει δίκιο. Αλλά όπως έγραφε και ο αείμνηστος Τρικούπης:’’ Τις πταίει?’’ Φταίει μόνο η κυβέρνηση?’ Ή μήπως η αντιπολίτευση?
Πιστεύω ότι το πρόσωπο της σημερινής Ελλάδας το έχουμε διαμορφώσει όλοι μας, συμβάλλοντας ο καθένας μας με τον δικό του ‘’μοναδικό’’ τρόπο. Κοιτάζω τριγύρω και βλέπω ότι ενώ όλοι διαμαρτύρονται όλοι κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Ας πιάσω για παράδειγμα τον κύριο ταξιτζή που με μετέφερε. Δεν του αρέσει πως λειτουργεί η χώρα αλλά βέβαια θεωρεί φυσιολογικό να επιλέγει εκείνος τους πελάτες που θέλει να πάρει με κριτήριο αν τον βολεύει η διαδρομή, να ψαρεύει δεύτερη ταρίφα (ενώ σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις ξέρω ότι αυτό απαγορεύεται και γίνεται μόνο με την συγκατάθεση του πελάτη), να πρέπει να πληρώσω ‘’σημαία’’ 2,50 ευρώ ακόμη και ένα το ταξίμετρο λέει τα μισά και να κοροϊδεύει τους τουρίστες κάνοντας τους κύκλους προκειμένου να πληρώσουν περισσότερα. Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα αν καταλάβατε τι θέλω να πω. Πάω σε μια δημόσια υπηρεσία και κάνω τάματα στην Παναγία για να με εξυπηρετήσει η υπεύθυνη που δεν λέει να κλείσει το τηλέφωνο με την φίλη της. Ή ίδια αργότερα θα πάει σε ένα νοσοκομείο και δεν θα βρίσκει γιατρό να την εξετάσει γιατί κάνει διάλλειμα και τώρα πίνει τον καφέ του. Ο γιατρός γυρίζοντας σπίτι του θα τρακάρει σε ένα άλλο Ι.Χ που ο οδηγός ήτανε μεθυσμένος και πάει λέγοντας…… Αναρωτιέμαι αν κάνει κανείς σ αυτή τη χώρα σωστά την δουλειά του! Ο νεοέλληνας κάνει αυτό που τον βολεύει ,κοιτάζει πώς να αισχροκερδήσει, επιστρατεύει τα βύσματα και τα κονέ του προκειμένου να πιάσει δουλειά σε δημόσια υπηρεσία, δεν σέβεται το περιβάλλον και τα ζώα αλλά ούτε τους ίδιους τους συνανθρώπους του! Είναι τραγική ειρωνεία αυτό που συμβαίνει. Αλλά έτσι μας έμαθαν. Έτσι μας ανάθρεψε η κοινωνία. Λέξεις όπως αλληλεγγύη, αξιοκρατία, αξιοπρέπεια, φιλότιμο ,σεβασμός δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο μας. Όμως εμείς είμαστε μια νέα γενιά, με νέα όνειρα και νέες φιλοδοξίες. Ίσως καταφέρουμε και αλλάξουμε κάτι. Ίσως.

Η ΖΩΟΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

Δυστυχώς αν και η Αθήνα φιλοξένησε τους ολυμπιακούς αγώνες, καμαρώνει όντας μέλος των 25 και κουβαλώντας στις πλάτες της πολιτισμό 3000 χρόνων δεν έχει μάθει να εφαρμόζει τα δικαιώματα των ζώων όπως αρμόζει σε κάθε πολιτισμένη κοινωνία. Ας ασχοληθούμε πιο αναλυτικά….

ΠΟΣΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΩΡΕΣΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΗ?
Όπως αποδεικνύεται πολλά. Ό αριθμός των αδέσποτων όχι μόνο σκυλιών και γατιών στην πρωτεύουσα είναι τεράστιος. Ζώα που ζουν στο δρόμο, τρώγοντας από τους κάδους σκουπιδιών, ανέχονται την άσχημη συμπεριφορά μερικών που τα κλοτσούν, τους βάζουν φωτιές ,τα φτύνουν μόνο και μόνο επειδή…υπάρχουν. Μερικοί έφηβοι το θεωρούν αστείο να σκοτώσεις μια γάτα (έτυχε να γνωρίζω έναν που είχε σκοτώσει παραπάνω από 10 και υπερηφανευόταν στους φίλους του μάλιστα τον τρόπο με τον οποίο τις είχε σκοτώσει. Του εύχομαι ολόψυχα στην επόμενη ζωή του να είναι γάτα)Τα τετράποδα αυτά που υποφέρουν, εξ αιτίας της αδιαφορίας των ανθρώπων μας δείχνουν καθημερινά που έχει φτάσει η πρόοδος και η εξέλιξη της σημερινής Ελλάδας…Πολλαπλασιάζονται, υπακούοντας τα βιολογικά τους ένστικτα και έτσι το πρόβλημα διαιωνίζεται. Εφ’ όσον η ευθανασία θεωρείται αποτρόπαιο έγκλημα στην χώρα μας (προτιμούμε να τους προσφέρουμε ένα αργό θάνατο βλέπετε) πρέπει να στειρωθούν επειγόντως. Κάποιο μέρος που να εξασφαλίζει την διαμονή και την φροντίδα των αδέσποτων της πρωτεύουσας απ’ όσο ξέρω δεν υπάρχει και ούτε έχω ακούσει ποτέ καμιά κυβέρνηση να το σχεδιάζει. Οι φόλες που μερικοί ανεγκέφαλοι τοποθετούν δεν είναι η λύση.

ΘΕΛΩ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟ!
…Λένε αρκετοί κάτοικοι της πρωτεύουσας και αμέσως σπεύδουν να αγοράσουν ένα. Να αγοράσουν βεβαίως βεβαίως γιατί θέλουν να είναι και ράτσας, καθαρόαιμο . Αυτά που δυστυχώς δεν είναι ούτε τσιουάουα ,κανισάκια και μαλτέζ είναι σκυλάκια ενός κατώτερου θεού, γιατί να τα πάρουν? Χωρίς να σκεφτούν τις ανάγκες που έχει ένα τετράποδο όπως είναι η καθημερινή βόλτα ,μια σωστή διατροφή ,τα εμβόλια του, και η ενασχόληση μαζί του έχουν ήδη αγοράσει το τετράποδο και το έχουν κλείσει σ ένα διαμέρισμα 70 τ.μ(ενίοτε σε μπαλκόνια και ταράτσες)Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται ζωόφιλοι και καμαρώνουν πως αγαπάνε τα σκυλιά. Η γειτόνισσα μου έχει 2 λυκόσκυλα σ ένα σπίτι 70-90 τ.μ και τα κρατάει όλη τη μέρα κλεισμένα σ ένα μπαλκόνι 1Χ1. Και δεν είναι η μόνη. Διάβαζα για μια άλλη γυναίκα που κάποιος της δηλητηρίασε τα 2 σκυλιά και 3 γατιά που είχε και εκεί που είχα απηυδήσει διάβασα πως θα κάνει μηνύσεις στους άλλους ένοικους της πολυκατοικίας(ποιας πολυκατοικίας? όλα αυτά τα είχε σε διαμέρισμα????)Δυστυχώς τα διαμερίσματα δεν είναι φάρμες ζώων. Ένα δυάρι δεν μπορεί να χωρέσει ένα χάσκι. Δεν είναι μόνο σε βάρος των γειτόνων που σε πολυκατοικίες με άθλια ηχομόνωση ακούν γαυγίσματα 24 ώρες την ημέρα. Είναι και εις βάρος των ζώων. Είναι έγκλημα να κρατάς ένα μεγάλο σκύλο που από την φύση του χρειάζεται άπλετο χώρο κλειδωμένο σε τέσσερις τοίχους με την δικαιολογία ότι τον αγαπάς. Δεν υπάρχει για μένα μεγαλύτερη χαρά από το να βλέπω ένα κυνηγόσκυλο να τρέχει, να κυλιέται στο χορτάρι, να σκάβει λάκκους και να είναι ευτυχισμένο. Γιατί τα πλαστικά παιχνίδια δεν το κάνουν ευτυχισμένο…