Tuesday 31 October 2006

ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ,ΤΑ ΠΟΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ


Τα'πιαμε,τα σπάσαμε και το ευχαριστηθήκαμε .Και δεν δώσαμε λογαριασμό σε κανέναν. Εύγε!
(για την Ν,την Μ και όσους ξέφυγαν αυτό το σαβατοκύριακο...)

Monday 30 October 2006

ΠΑΛΙΟΚΑΤΙΝΑ...

Όχι που δεν θα'μπαινες στο blog....Παλιοκατίνα,βρε ουστ!

Wednesday 25 October 2006

Η ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΡΙΑ

Σήμερα κατά τις 14.οο χτυπάει το τηλέφωνο.Ανυποψίαστη εγω το σηκώνω και ακούω μια ευγενάστατη κυρία να μου λέει ότι είναι από την τάδε ασφάλιστική και ότι θέλει να με ενημερώσει για ένα νέο ασφαλιστικό πρόγραμμα που κάνουνε για τον καρκίνο.Τον ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ.Την ακούω λοιπόν επί ένα 5λεπτο να μου λέει μονοκοπανιά όλες τις λεπτομέρειες του προγράμματος(τα λέγε τόσο γρήγορα γιατί φοβόταν μάλλον ότι θα της το κλείσω κατάμουτρα!) και περιμένω υπομονετικά να τελείωσει.Ο διάλογος που ακολουθεί είναι κωμικοτραγικός:
-Ε..Ξέρετε ευχαριστώ πολύ,αλλά δεν ενδιαφέρομαι είμαι μόνο 19 χρονών, της λέω.
-Ναι αλλά ποτέ δεν ξέρετε πότε συμβαίνουν αυτά! μου απαντάει η κατσικοπόδαρη και γω αρχίζω να φτύνω στον κόρφο μου.
-Δεν νομίζω να μου τύχει κάτι τέτοιο...Απ' ότι ξέρω οι πιθανότητες να πάθω καρκίνο του μαστού στα 19 είναι σχεδόν ανύπαρτες!
-Ναι,έχετε δίκιο σε αυτήν την ηλικία ναι.Αλλά το προγραμμα μας κρατάει ως τα 65 χρόνια,τώρα σίγουρα δεν σας απασχολεί αυτό αλλά πρέπει να εκμεταλλευτείτε την προσφορά γιατί εάν σας τύχει σε 20 χρόνια,να είστε καλλυμένη! συνεχίζει ακάθεκτη η ίδια η γρουσουζιά προσωποποιημένη
-Κοιτάξτε,της λέω προσπαθώντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου,εγώ ασφάλεια έχω και όλες οι γυναίκες στην οικογένεια ήτανε υγειέστατες.Σας ευχαριστώ πολύ πάντως.
-Μα οι ασφάλειες αυτες ξέρετε δεν καλύπτουν τίποτα.Εμείς σας δίνουμε [...]και[...] και θα σας εξετάσουμε αμέσως μόλις κάνετε το συμβόλαιο.Και άμα κάποια στιγμή εμφανίσετε καρκίνο και είσαστε σε πολύ σοβαρή κατάσταση θα σας στείλουμε και στην Αμερική,λέει και εγώ να χτυπάω ξύλο και να έχω αρχίσει να φοβάμαι.Καταλαβαίνω πως δεν θα γλιτώσω και της απαντάω
-Ωραία,θα το σκεφτώ σήμερα και θα σας απαντήσω μεθαύριο.
-Χμμ,εντάξει αλλά να μην την χάσετε αυτήν την ευκαιρία γιατί μετά απο κάποια χρόνια μπορεί να είναι αργά...

Έκλεισα το τηλέφωνο και άρχισα να ψάχνω τα σκόρδα μετά.Δεν ξέρω αν έχετε δει ένα επεισόδιο της σειράς ''Κωνσταντίνου και Ελένης'' με την γρουσούζα ασφαλίστρια...Ε,κάτι τέτοιο!Τι λέτε,να την κάνω την ασφάλεια ''πριν χτυπήσει το κακό''????

Monday 23 October 2006

SPIDERMAN IS GONE...

Friday 20 October 2006

FASHION VICTIM

Μετά από 8 ώρες εργασίας σε κατάστημα επώνυμων ενδυμάτων(όχι δεν είμαι πωλήτρια,το τι κάνω ακριβώς είναι άλλη ιστορία)και αφου είχα διαβάσει απο 2 εως 3 φορές όλα τα γυναικεία περιοδικά που κυκλοφορούν αυτό το μήνα έπαθα ένα Σ Ο Κ !(σ'αυτό βέβαια βοήθησε και ο στυλίστας με τα απαξιωτικά βλέμματα που μου ριχνε κατά διαστήματα και η μακιγιέρ βεβαίως,βεβαίως)Δεν ξέρω τι και πώς άλλα φρίκαρα τελείως με όλα αυτά.Υπάρχουν όντως άνθρωποι που το μόνο που τους απασχολεί είναι οι τελευτάιες τάσεις τις μόδας?Άνθρωποι που το μόνο που ξέρουν είναι πως να απλώνουν κραγιόν και πως να συνδυάζουν ρούχα?Άνθρωποι που δίνουν 25000 ευρώ για μια τσάντα?Και όμως υπάρχουν!
Διαβάζοντας όλα αυτά τα περιοδικά μόδας κόντεψα να πέσω σε κατάθλιψη.Γιατί εγω δεν είμαι τόσο όμορφη όσα τα μοντέλα που δείχνουν,γιατί δεν εχω εκείνο τσαντάκι Dior που είναι must αυτή την εποχή,γιατί δεν έχω ούτε ένα από όλα αυτά τα προιόντα ομορφιάς που κάνουν μαγικά,γιατί δεν έχω επισκεφτεί ούτε ένα απο τα spa που διαφημιζούν,γιατί δεν μου κάνουν δώρο ακριβά κοσμήματα και ταξίδια στο εξωτερικό,γιατί δεν έχω το κούρεμα της Jennifer Lopez.Ζαλίστικα!Μετά αφού το ξανασκέφτηκα αηδίασα.Αηδίασα από τον κόσμο της μόδας που σου επιβάλλει ένα συγκεκριμένο πρότυπο γυναίκας για να είσαι αποδεκτή.Διάβασα και μια συνέντευξη της Meryl Streep που έλεγε ότι δεν ανήκει στις γυναίκες που πηγαίνουν κάθε 3 μέρες στα μαγαζια ούτε αγοράζει τόσο ακριβές τσάντες.Συνήλθα κάπως.Μα είναι σαν να υποτιμάνε την νοημοσύνη σου όταν ένα ζευγάρι παπούτσια κάνει τόσες χιλιάδες ευρώ.Βλέποντας και απο κοντά της διευθύντριες κάποιων περιοδικών αηδίασα περισσότερο!40 άρες που κυκλοφορούν με γελοία ρούχα,και γράφουν για τον κοσμικό τρόπο ζωής,το life style τους και τους πλούσιους συζύγους τους...Μπλιαξ!Mακριά απο μας όλα αυτά..........

Tuesday 17 October 2006

TA ΣΧΟΛΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ(PART II)

Έχετε δει την ταινία ''big fish'' ?Η ταινία αναφέρεται σε έναν απίστευτο παραμυθά που διηγείται όλο ψεύτικες ιστορίες σαν τα μεγάλα ψάρια που λένε οι ψαράδες ότι πιάνουν.Θυμάμαι ότι όταν είδα την ταινία πριν 3 χρόνια,ήθελα πολύ να την αφιερώσω στον (τότε) μαθηματικό μου μιας και o ίδιος μας έλεγε μεγαλύτερα ψέματα απ ότι ο Ed Bloom στην ταινία...
Ο κύριος Σ. αν και στο επάγγελμα του ήταν συνεπής,δεν έχανε ευκαιρία να μας λέει για τα ταξίδια που είχε κάνει,και συνέχιζε να κάνει.Ιταλία,Γαλλία,Γερμανία,Ιαπωνία και άλλες τόσες χώρες μας έλεγε ότι είχε επισκεφτεί.Μας έλεγε και πως πήγαινε συχνά Ιταλία με το αυτοκίνητο του.Όταν κρυώναμε μας απαντούσε ''Καλά που να δείτε στις Άλπεις πόσο κρύο έκανε το σ.κ που πήγα!Είχα πάει με την γυναίκα μου,και μείναμε με άλλους ορειβάτες σε ένα καταφύγιο...'' και συνέχιζε με απίστευτες λεπτομέρειες.Και μεις τον ακούγαμε.Δεν γίνεται λέμε να τα βγάζει όλα αυτά απο το μυαλό του,τόσες λεπτομέρεις μας λέει.
Μετά από κάποιους μήνες αρχισαν όλοι να ψυλλιάζονται.Καλά μας δουλεύει τώρα?λέγανε όλοι.Ακούσαμε μάλιστα ότι και σε ένα άλλο τμήμα είχε πει ότι σε μια απο τις καταδύσεις του είχε παλέψει με καρχαρία και τον είχε σκοτώσει με νυχοκόπτη (μην με ρωτάτε αν οι στολές κατάδυσης έχουν ειδική θήκη για νυχοκόπτη,θα σας γελάσω).Σε ένα άλλο είχε πει πως βρέθηκε αντιμέτωπος με μια αρκούδα στο δάσος και της είχε πει ΄΄Ή εσύ θα φύγεις,ή εγώ''.Και έφυγε η αρκούδα.Έμαθα μάλιστα από κάπου και ότι δεν έχει καν αυτοκίνητο.
Το άξιοθαύμαστο ήτανε ο τρόπος που τα έλεγε.Όπως και ο Ed Bloom,δεν έβλεπες στο βλέμμα του την παραμικρή ένοχη,μίλαγε σαν να τα είχε όντως ζήσει.Ήταν πεπεισμένος ότι όλα αυτά είχαν συμβεί,το έδειχνε και ο ενθουσιασμός του σε κάθε εξιστόρηση.Κανείς δεν τον κορόιδεψε ποτέ,τον ακούγαμε πάντα συναινώντας σιωπηρά.Αυτά ήταν τα όνειρα του.Η ζωή που δεν είχε ζήσει όντας ένας ωρομίσθιος καθηγητής στα 55 του,την ζούσε μέσα απο τα παραμύθια του.Ποιος είχε το δικαίωμα να του την στερήσει?


΄Ένας φίλος μου λέει ότι έχει πάρει αυτοκίνητο εδώ και 3 μήνες αλλά κανείς δεν το έχει δει.Πάντα,κάθε μέρα κάτι παθαίνει.Τον ακούω να μιλάει για τον κινητήρα,τους ίππους,τις ζάντες όλα με τρομερές λεπτομέρεις.Μια παλιά μου συμμαθήτρια μας μίλαγε για μια παρέα αγοριών που έβγαινε.Ονόματα,περιγραφές,χαρακτήρες μας τα λέγε όλα.Κανείς ποτέ δεν γνώρισε,είδε,άκουσε κανέναν τους.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στην εποχή μας στο ψέμα,επιστρατεύοντας όλη τους την φαντασία και δημιουργούν ιστορίες,προκειμένου να προβάλλουν ένα καλύτερο εαυτό,όπως θά θελαν να είναιΈναν πιο περιπετειώδη εαυτό ή έναν πιο δημοφιλή.Στερούμενοι όλα αυτά τα πράγματα που δεν έχουν,προσπαθούν τουλάχιστον να κερδίσουν την αναγνωριση από τους άλλους,νομίζοντας ότι έτσι εξυψώνονται ενώ στην πραγματικότητα υποβαθμίζονται....

Monday 16 October 2006

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Μετά απο μια μακρά απουσία λόγω τεχνικών προβλημάτων,γκαντεμιάς,γλωσσοφαγιάς,ανίκανων τεχνικών κ.α επέστρεψα επιτέλους!Έπονται νέα post.....