Monday 17 December 2007

Λόγια του δρόμου

Ατάκες που έπιασε το αυτάκι μου απο 'δω και απο 'κεί :

1."Πόπο..ρε φίλε ψιχέλει!" -νεαρός σε φίλο του για τις ψιχάλες που έριχνε.

2."Άσε, πήγε το μαλακισμένο να κάνει γκράφιτι και τον πάτησε το τρένο.Ναι σου λέω στο νοσοκομείο είναι" -μαθήτρια σε φίλη της για κάποιον συμμαθητή τους.

3."Ποια καλέ αυτή που παίρνει κρουασάν από το σπίτι της και το βγάζει από την τσάντα και με υφάκι κιόλας?" -δύο μαθήτριες θάβοντας κάποια τρίτη.

4."-Σας παρακαλώ κυρία μου από χώριο είσαστε?"

"-Γιατί κυρία μου νομίζετε στα χωριά δεν έχουμε τρόπους?Μόνο στα Παρίσια σας?"

λογομαχία δυο γιαγιάδων στο λεοφωρείο

5."Μα είναι δυνατόν!Πας καλά?Εσύ ήθελες να πάμε για καφέ στον...ΠΕΙΡΑΙΑ?ΜΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ?" -Το αγόρι στην κοπέλα φωνάζοντας στο κέντρο του Πειραιά.*

*(βασικά αυτός κάτι μου θύμιζε.Μετά διαπίστωσα ότι τα είχα μ' αυτόν κάποτε.Κάποτε.)

Sunday 16 December 2007

Ψυχανώμαλοι bloggers..


Μετά από 1,5 χρόνο στη blogoσφαιρα έχω αρχίσει και πιστεύω ότι αρκετοί bloggers τα' χουν χαμένα .Πώς να το πω...έχουνε λαλήσει? Είναι γεια σου? Είναι ότι να ναι? Να σας πω την αλήθεια, προσωπικά δεν έχω δει κανέναν live, αλλά ξέρω κάποιες που συναντήσανε και δεν τους βγήκε σε καλό διότι ο blogger ήτανε ολίγο...psycho!!! Λίγο από τα κείμενα μερικών που διαβάζω, λίγο απ' ότι μου λένε μέσω msn με κάνουνε και ξεστομίζω όλο και πιο συχνά καμένα επιφωνήματα τύπου “omg” –“lol” κτ.λ .Δεν ξέρω τι φταίει, δεν ξέρω αν όσοι ανοίγουν blog έχουνε κάποιο τρελό κουσούρι, ή απλά εγώ ελκύομαι από τους ψυχικά διαταραγμένους (παίζει και αυτό ) αλλά η αλήθεια είναι μια :οι bloggers το χουνε χάσει. Τώρα να σας κάνω λίστα με ψυχανώμαλους ή όλοι καταλάβαμε τι εννοώ....?!#%*!

Wednesday 12 December 2007

AΦΗΣΤΕ ΤΟ EMO BOY ΜΟΥ ΗΣΥΧΟ...!!!!!

 

Τα πρώτα νέα ήρθανε από τον Γ.

-Νάντια: Πονάωωωωω…είμαι κομμάτια..

-Γ: Άσε κ γώ…ΠΑΝΤΟΥ...

-Νάντια: Γιατί καλέ εσύ τι έπαθες?

-Γ: Με δείρανε καμιά 20αριά αλλοδαποί γιατί είμαι και καλά emo…K δεν είμαι γαμώ την πουτάνα μου γαμώ...!!!

Βρίζει ο αγανακτισμένος μου φίλος που έφαγε ξύλο τσάμπα επειδή οι αλλοδαποί δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πια τους ροκάδες από τους emo. Μα ρε φίλε,με μια κοτσίδα σαν τον Πλιάτσικα το παιδί ,πώς το καλό σας έκανε για emo?????Τέσπα.

Συνεχίζω την ίδια μέρα με τον άλλον φίλο μου (ξέρετε αυτόν που ήθελε να πηδήξει τον κολλητό του..βλ.προηγ ποστ)

-Χ : Άσε με κούρεψαν ..τα νεύρα μου…

-Νάντια: Ε?Ποιός σε κούρεψε ?Ο μπαμπάς σου?Έλα δεν πειράζει εσύ δεν γκρίνιαζες για τον κολλητό σου που κουρεύτηκε?

-Χ: Μην με δουλεύεις ..Δεν ξέρω ποιος!

Και εκεί αρχίζω να πιστεύω πως κάποια-ος πρώην μπήκε το βράδυ στο δωμάτιο του και του ξύρισε την φράντζα για να τον κάνει την ατραξιόν του σχολείου. Αλλά έλα ντε που είναι πιο σοβαρά τα πράγματα..

-Κάποιοι Αλβανοί στο τρένο.. Ήμουν μόνος μου και μου την πέσανε, με κουρέψανε και μου πήρανε λεφτά, κινητό και mp3…

Και μένω εγώ αγαπητοί συν-bloggers.Και καλά να πεις οκ ήτανε κάτι ηλίθιοι που θέλανε να κάνουν μια άσχημη πλάκα στο 16χρονο και να τον κουρέψουνε αλλά να τον ληστέψουνε κιόλας? Ε όχι αυτό πάει πολύ. Πάρα πολύ. Άλλο να κοροϊδεύεις να θάβεις και άντε να παίζεις καμιά μπουνιά στο σχολείο με τους συμμαθητές σου και άλλο να πας να πλακώνεις τα παιδάκια +να τα ληστεύεις κιόλας.Δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτά που σκέφτομαι.Ζούμε σε μια κοινωνία που είναι ανίκανη να προστατέψει τα παιδιά της, μια κοινωνία που επιτρέπει στον κάθε ένα να τα απειλεί και να τα εξευτελίζει.Δεν ξέρω αν διαλέξανε συγκεκριμένα τον φίλο μου, επειδή λόγω του στυλ υπέθεσαν ότι είναι από τα βόρεια προάστια,άρα θα χει κάτι παραπάνω ή επειδή όπως έχω αναλύσει τα emo boys δεν αντιδρούν και άρα θα έκαναν την δουλειά τους ευκολότερα. Δεν ξέρω. Άμα ήτανε απλά κάποια άλλα 16χρονα που του το έκαναν θα έλεγα ότι απλά θέλανε να να τον μειώσουνε και  τον κλέψανε όχι επειδή τα είχανε ανάγκη αλλά επειδή απλά από κακία.Αλλά μεγαλύτεροι και Αλβανοί...?

Τέρμα η ανάλυση.

Η υπόθεση στα χέρια της αστυνομίας.

Κύριοι αστυνομικοί,

ΔΙΚΟ ΣΑΣ..

Monday 10 December 2007

Έρωτας+κάψα=αποβλάκωση

-Ok λοιπόν θα πάμε Village.Έκλεισε.Για τι?

-Γιατί ξέρω πολλά σκοτεινά σοκάκια εκεί τριγύρω...χεχε..

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket


Saturday 8 December 2007

ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ

Πόσο σημαντικό είναι ένα ευχάριστο περιβάλλον εργασίας για την πρόοδο της εταιρίας και των εργαζομένων? Αρκετό έως πάρα πολύ θα έλεγα. Αλλά αν αναλογιστούμε λίγο θα δούμε ότι αυτό δεν το αντιλαμβάνεται ο περισσότερος κόσμος-και κυρίως οι εργοδότες-.

Ποιός θέλει να πηγαίνει στη δουλειά του κάθε πρωί και να του συμπεριφέρονται ψυχρά, λέγοντας του μια καλημέρα μέσα απο τα δόντια? Κανείς. Αλλά είναι γεγονός ότι στις περισσότερες δουλειές η ατμόσφαιρα που καλούνται να αντιμετωπίσουν κάθε μέρα οι εργαζόμενοι απέχει πολύ από την ιδανική. Μούτρα, γκρίνιες κακή διάθεση είναι αυτά που κυριαρχούν. Άλλες φορές από τον εργοδότη και άλλες από τους υπόλοιπους συναδέλφους. Απότοκη συνέπεια όλων αυτών είναι οι "μετοχές" της επιχείρησης να πέφτουν. Η άσχημη διάθεση μεταβιβάζεται στον υπάλληλο και αυτός την περνάει στους πελάτες θέλοντας και μη.

Τα νεύρα, οι φωνές και οι συμπεριφορές "στριγγλίασης" που χαρακτηρίζει κυρίως κάποιες 40άρες επιφέρουν ένα αντιστρόφως ανάλογο αποτέλεσμα .Ας σας δώσω κάποια απλά παραδείγματα.

"Δούλευα στο *** και είχαμε ένα 15 λέπτο διάλλειμα. Μέχρι να πάω να περιμένω να πάρω το ασανσέρ να κατέβω από τον 5ο και να κατέβω πέρναγαν 5 λεπτά .Μέχρι να βγω να ανάψω ένα τσιγάρο είχανε περάσει 10 λεπτά και ήδη με φώναζαν από το μικρόφωνο να ανέβω πάνω .Μάλιστα μια φορά είχα ζητήσει να φύγω 10λέπτά νωρίτερα(10 λεπτά!) γιατί η μητέρα μου είχε πάει στο νοσοκομείο και δεν με άφησαν .Μου είπανε ότι εδώ είναι σοβαρός χώρος και δεν μπορώ να φεύγω ότι ώρα θέλω" μου λέει η Κ. για την περίοδο που δούλευε σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα.

"Ήμουν σ ένα μαγαζί με ρούχα και υπήρχαν άλλες 3 πωλήτριες. Αυτές όλη την ημέρα με κουτσομπολεύανε και με σχολιάζανε για το ντύσιμο μου. Εγώ ήμουν 20 και εκείνες 45 και επειδή αυτές ντυνόντουσαν μέσα στα μαύρα εγώ σύμφωνα με αυτές δεν έπρεπε να φοράω τζην και αθλητικά. Με λέγανε ξέκωλο ψιθυριστά κάθε φορά που πέρναγα...μου είχανε σπάσει τα νεύρα.." μου λέει και η Μ. για την κατάσταση που επικρατούσε στην προηγούμενη δουλειά της.

"Είμαι σ ένα μεγάλο μαγαζί και έχω αγοράσει ένα βραχιόλι και μου το έχουνε πάει στο ταμείο. Αποφασίζω να πάρω και μια μπλούζα και μου λένε να την πάω σε ΑΛΛΟ ταμείο. Καλά λέω, και βαδίζω ανυποψίαστη με τη μπλούζα ανά χείρας στο πρώτο ταμείο που είναι και το βραχιόλι μου, να τα πληρώσω όλα μαζί .Κάπου εκεί ειδοποιούνε τον security από τον ασύρματο ο οποίος έρχεται μέσα τρέχοντας να με σταματήσει λες και πήγαινα να το κλέψω ενώ ταυτόχρονα με πλησιάζει μια άλλη πωλήτρια και μου ζητάει εξηγήσεις για το που πάω!!! Ένιωσα τόσο άσχημα, λες και έκανα κάτι παράνομο . Και το αποκορύφωμα ήτανε όταν πήγα τελικά στο ταμείο είχε κόσμο και αρχίσανε οι ταμίες να φωνάζουνε υστερικά να κάνουμε μια σειρά επιτέλους και δεν είναι κατάσταση αυτή...Λες και ήμασταν ζώα! Δεν νομίζω να ξαναπάω εκεί!" μου περιγράφει και η Λ. για την σαββατιάτικη της περιπέτεια.

Όλοι έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις λίγο πολύ.Δεν κοστίζει τίποτα ένα χαμόγελο, μια καλημέρα , λίγη καλή διάθεση. Είτε απευθύνεσαι σ' ένα συνάδελφο , στον εργαζόμενο σου (που ΔΕΝ είνα δούλος σου) ,ή σε κάποιον πελάτη που ήρθε ο άμοιρος να τον εξυπηρετήσεις. Νομίζω ότι η επιθεώρηση εργασίας θα πρέπει να θεσπίσει πρόστιμα ξινίλας & στρυφνότητας εν τέλει...

Monday 3 December 2007

Γιατί...?

Γιατί όταν ένα αγόρι λέει "θα σου τηλεφωνήσω/θα στέιλω μήνυμα, δεν το κάνει ποτέ" ???? Υπάρχει κάποιο άγνωστο στοιχείο στο DNA τους που τους κάνει να ξεστομίζουν αυτήν την ατάκα και να μην την τηρούνε?

Και τι στο καλό σημαίνουν οι αναπάντητες μετά?Είναι νέος κώδικας που εγώ δεν τον ξέρω?