Monday 18 February 2008

Χιονάθρωπος με αγγούρι....???

Αυτά τα αγόρια...πφφ..κάτι ιδέες που έχουνε ώρες-ώρες...Posted by Picasa

Friday 8 February 2008

Το Γιουβαρλάκι.Ή αλλιώς η αγαπημένη μου καθηγήτρια.(Πλάκα κάνω)

Όλοι είχαμε κάποιον-α καθηγητή-τρια που ήτανε ολίγον τι τρελός (Απορώ αν βρω ποτέ σχολείο που όλοι του οι καθηγητές ήτανε νορμάλ) Αλλά το δικό μου σχολείο ήτανε η εξαίρεση. Οι νορμάλ καθηγητές ήτανε μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού .Μια όμως ήτανε η βασίλισσα του τρελοκομείου.ΤΟ ΓΙΟΥΒΑΡΛΑΚΙ.

ΤΟ ΓΙΟΥΒΑΡΛΑΚΙ.

Το Γιουβαρλάκι δεν είχε μόνο φάτσα μπουλντόγκ αλλά και το IQ του μπουλντόγκ .Ένας Θεός ξέρει πως κατάφερε να γίνει καθηγήτρια αφού δεν μπορώ να θυμηθώ να ήξερε ούτε ένα πράγμα να διδάξει.

Όταν την πρωτοείδαμε ήτανε αρχές Σεπτεβρίου. Στον Αγιασμό.Φορούσε ένα ελεεινό σετάκι ασορτί φούστα-μπλούζα. Οι μέρες περνούσαν. Είχανε περάσει δύο βδομάδες. Το γιουβαρλάκι φορούσε ακόμα τα ίδια ρούχα. Δυσκολευόσουνα να το πλησιάσεις από την ευωδία. Κάπου εκεί αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι κάτι πάει όντως στραβά.

Με τον παραμικρή φασαρία γύριζε και έριχνε αποβολή σε όποιον έπεφτε η ματιά της. Συνήθως ήτανε κάποιος καημένος που ούτε καν είχε κουνηθεί αλλά ήτανε άτυχος γιατί εκεί έπεσε η ματιά του μπουλντόγκ. Και ο πανικός συνεχιζότανε.

Στα πρώτα τεστ είδαμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάποιοι που δεν είχανε γράψει τίποτα πήρανε 20 και άλλοι που γράψανε κάτι 10άρια.Δυο μάλιστα που είχανε γράψει τα ίδια (αντιγραφή 4ever) ,η μια πήρε 20 και η άλλη 15.Την συμπαθούσε την μια .

Όταν πετάγαμε καμία κιμωλία εκείνη περπάταγε με την όπισθεν φοβισμένη και κολλούσε στον πρώτο εύκαιρο τοίχο!! Θα τις περνούσε για σφαίρες μάλλον.

Κάποιος την ζωγράφισε σ' ένα τοίχο του σχολείου. Ήτανε καλλιτεχνάρα όποιος το έκανε γιατί την έκανε φτυστή, μιλάμε για πορτραίτο κανονικά! Δυστυχώς σε μια βδομάδα το βάψανε. Μα να χαθεί αυτό το έργο τέχνης?

Το γιουβαρλάκι όμως είχε ένα μυστικό. Έκρυβε τα λεφτά του σ' ένα πουγκί που το βαζε ανάμεσα στο βυζιά του. Κάθε φορά που ήθελε να πάρει τις τυρόπιτες από το κυλικείο ,ρίχναμε ΤΟ γέλιο.

Και ύστερα ήρθε η εποχή των κινητών .Και πήρε και το γιουβαρλάκι κινητό. Γιατί όταν κάναμε φασαρία μπορούσε πια να τηλεφωνεί από το κινητό στο γραφείο του διευθυντή (λίγο παραδίπλα δηλαδή) και να του λέει να έρχεται. Είχε φάση γιατί δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι στο κινητό μιλάς και ακούς ταυτόχρονα. Έτσι πρώτα αφού έπαιρνε και με τα δύο χέρια το κινητό και το κρατούσε μπροστά της φώναζε "ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ? ΝΑΙ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ?" και μετά το έβαζε στο αυτί της να ακούσει την απάντηση του.Χαχαχαχαχαα....

Η φήμη του εξαπλώθηκε. Πήγε σε άλλο σχολείο. Μια μέρα που μια φίλη μου ήτανε στο λεωφορείο άκουσε 2 παιδιά να λένε ‘’Ρε συ τι είναι αυτό το πράγμα το γιουβαρλάκι...?Απο πού μας ήρθε?" Και εκεί γύρισε περήφανα περήφανα η φίλη μου και τους είπε "Απο το σχολείο μου!" :D

Προχτές είδα και ότι κάποιος της έκανε και hi5 με την pic της.Famous λέμε!

Και σήμερα εκεί που αμέριμνη που πήγαινα να μπω στο λεωφορείο έρχεται μια από το πουθενά και με σπρώχνει δέκα μέτρα παραπέρα προκειμένου να μπει εκείνη πρώτη, γαντζώνεται και με τα δύο χέρια από τις πόρτες του λεωφορείου και κάνει προσπάθειες να ανέβει. Μπαίνει και στρογγυλοκάθεται στην πρώτη εύκαιρη θέση.. Βγάζει ένα χαρτομάντιλο και αρχίζει να φυσάει τις μύξες τhς δυνατά. Ένα λέω μπορεί να είναι αυτό το βόδι. Και γυρίζω και –ω ναι- μετά από τόσα χρόνια την βλέπω. Κάποια πράγματα όντως δεν αλλάζουν ποτέ.