Aφιέρωμα: Εθνικός κήπος (α)

Στον εθνικό κήπο πήγαινα από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου.Μπορεί μεν να ήμουνα με μια πιπίλα στο στόμα αλλά ευτυχώς (ή δυστυχώς?) υπάρχουν φωτογραφίες που μου θυμίζουν το τότε και το τώρα.Μετά από πάρα πολλά πολλά χρόνια -βάλε καμιά 10αριά- ξαναπήγα με στόχο να φωτογραφίσω τα ζώα του κήπου.Κούνια που με κούναγε....!!!!


Από εδώ που βλέπετε άρχιζαν τα κλουβιά με τα ζώα.Υπήρχαν πολλών ειδών ζώα κατά καιρούς μέχρι και μαϊμούδες μπορώ να θυμηθώ.Ναι..!!

Απο τα πρώτα που είδα ήτανε αυτά..Μην με ρωτήσετε σε ποιο ακριβώς ζώο άνηκαν αυτά τα κέρατα θα σας γελάσω διότι 1.μύριζε τόσο πολύ που μετα βίας το πλησίασα για να βγάλω τη φωτό και 2.νευρίασα γιατί δεν γύριζε το άτιμο να το τραβήξω σωστά.Αι σιχτίρ!!


Ακολούθησε αυτό το υπέροχο παγώνι με κάτι κουνέλια (?) τριγύρω του αν θυμάμαι καλά να περιφέρονται.
Ένα καημένο γαιδουράκι


Το must που οφείλεις να κάνεις όταν πας στον εθνικό κήπο είναι να ταΐσεις τις πάπιες.Είναι σαν να λες καλέ μου επαρχιώτη ότι πήγες στο σύνταγμα και δεν έβγαλες φωτογραφία με τα ευζωνάκια!Απαράδεκτο!Παίρνεις ότι κουλουροειδές έχεις ανα χείρας και βαδίζεις μαζί με τα 3χρονα στη λιμνούλα (που κάποτε δεν έβρισκες παγκάκι να κάτσεις ) και δίνεις μάχη για το πια παραταισμένη πάπια θα πλησιάσει το δικό σου φαί και όχι του διπλανού νηπίου.Ορίστε και η φωτό της περιβόητης λιμνούλας.


Λείπει κάτι ε?


(συνεχίζεται)