ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ

Πόσο σημαντικό είναι ένα ευχάριστο περιβάλλον εργασίας για την πρόοδο της εταιρίας και των εργαζομένων? Αρκετό έως πάρα πολύ θα έλεγα. Αλλά αν αναλογιστούμε λίγο θα δούμε ότι αυτό δεν το αντιλαμβάνεται ο περισσότερος κόσμος-και κυρίως οι εργοδότες-.

Ποιός θέλει να πηγαίνει στη δουλειά του κάθε πρωί και να του συμπεριφέρονται ψυχρά, λέγοντας του μια καλημέρα μέσα απο τα δόντια? Κανείς. Αλλά είναι γεγονός ότι στις περισσότερες δουλειές η ατμόσφαιρα που καλούνται να αντιμετωπίσουν κάθε μέρα οι εργαζόμενοι απέχει πολύ από την ιδανική. Μούτρα, γκρίνιες κακή διάθεση είναι αυτά που κυριαρχούν. Άλλες φορές από τον εργοδότη και άλλες από τους υπόλοιπους συναδέλφους. Απότοκη συνέπεια όλων αυτών είναι οι "μετοχές" της επιχείρησης να πέφτουν. Η άσχημη διάθεση μεταβιβάζεται στον υπάλληλο και αυτός την περνάει στους πελάτες θέλοντας και μη.

Τα νεύρα, οι φωνές και οι συμπεριφορές "στριγγλίασης" που χαρακτηρίζει κυρίως κάποιες 40άρες επιφέρουν ένα αντιστρόφως ανάλογο αποτέλεσμα .Ας σας δώσω κάποια απλά παραδείγματα.

"Δούλευα στο *** και είχαμε ένα 15 λέπτο διάλλειμα. Μέχρι να πάω να περιμένω να πάρω το ασανσέρ να κατέβω από τον 5ο και να κατέβω πέρναγαν 5 λεπτά .Μέχρι να βγω να ανάψω ένα τσιγάρο είχανε περάσει 10 λεπτά και ήδη με φώναζαν από το μικρόφωνο να ανέβω πάνω .Μάλιστα μια φορά είχα ζητήσει να φύγω 10λέπτά νωρίτερα(10 λεπτά!) γιατί η μητέρα μου είχε πάει στο νοσοκομείο και δεν με άφησαν .Μου είπανε ότι εδώ είναι σοβαρός χώρος και δεν μπορώ να φεύγω ότι ώρα θέλω" μου λέει η Κ. για την περίοδο που δούλευε σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα.

"Ήμουν σ ένα μαγαζί με ρούχα και υπήρχαν άλλες 3 πωλήτριες. Αυτές όλη την ημέρα με κουτσομπολεύανε και με σχολιάζανε για το ντύσιμο μου. Εγώ ήμουν 20 και εκείνες 45 και επειδή αυτές ντυνόντουσαν μέσα στα μαύρα εγώ σύμφωνα με αυτές δεν έπρεπε να φοράω τζην και αθλητικά. Με λέγανε ξέκωλο ψιθυριστά κάθε φορά που πέρναγα...μου είχανε σπάσει τα νεύρα.." μου λέει και η Μ. για την κατάσταση που επικρατούσε στην προηγούμενη δουλειά της.

"Είμαι σ ένα μεγάλο μαγαζί και έχω αγοράσει ένα βραχιόλι και μου το έχουνε πάει στο ταμείο. Αποφασίζω να πάρω και μια μπλούζα και μου λένε να την πάω σε ΑΛΛΟ ταμείο. Καλά λέω, και βαδίζω ανυποψίαστη με τη μπλούζα ανά χείρας στο πρώτο ταμείο που είναι και το βραχιόλι μου, να τα πληρώσω όλα μαζί .Κάπου εκεί ειδοποιούνε τον security από τον ασύρματο ο οποίος έρχεται μέσα τρέχοντας να με σταματήσει λες και πήγαινα να το κλέψω ενώ ταυτόχρονα με πλησιάζει μια άλλη πωλήτρια και μου ζητάει εξηγήσεις για το που πάω!!! Ένιωσα τόσο άσχημα, λες και έκανα κάτι παράνομο . Και το αποκορύφωμα ήτανε όταν πήγα τελικά στο ταμείο είχε κόσμο και αρχίσανε οι ταμίες να φωνάζουνε υστερικά να κάνουμε μια σειρά επιτέλους και δεν είναι κατάσταση αυτή...Λες και ήμασταν ζώα! Δεν νομίζω να ξαναπάω εκεί!" μου περιγράφει και η Λ. για την σαββατιάτικη της περιπέτεια.

Όλοι έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις λίγο πολύ.Δεν κοστίζει τίποτα ένα χαμόγελο, μια καλημέρα , λίγη καλή διάθεση. Είτε απευθύνεσαι σ' ένα συνάδελφο , στον εργαζόμενο σου (που ΔΕΝ είνα δούλος σου) ,ή σε κάποιον πελάτη που ήρθε ο άμοιρος να τον εξυπηρετήσεις. Νομίζω ότι η επιθεώρηση εργασίας θα πρέπει να θεσπίσει πρόστιμα ξινίλας & στρυφνότητας εν τέλει...