summer vacations :)

SUMMER VACATIONS

Τα 13-14 είναι η ηλικία που μπαίνεις στην εφηβεία ξυπνάς αρχίζεις να θέλεις να δεις να κάνεις…εκεί μας έπιασε και μας με την κολλητή μου όταν ήμασταν να πάμε διακοπές μόνες μας. Ολομόναχες χωρίς γονείς .Αλλά έλα ντε όμως που υπήρχαν 2 πολύ σημαντικά προβλήματα:

1.Ούτε εγώ ούτε εκείνη είχαμε εξοχικό άρα έπρεπε να νοικιάσουμε δωμάτιο πράγμα λίγο απίθανο για δεκατριάχρονα

2.Αποκλείεται να μας άφηναν οι γονείς μας και κυρίως οι δικοί μου χωρίς επίβλεψη γονέα

Άμα όμως θέλαμε κάτι βρίσκαμε τρόπο να το κάνουμε. Το φέραμε από εδώ, το φέραμε από εκεί ,την βρήκαμε την λύση. Η Βάβω!

Η Βάβω(βλ. γιαγιά της φίλης μου) ήταν αρκετά μεγάλη και το είχε ψιλοχάσει ,δηλαδή περισσότερο εμείς έπρεπε να την προσέχουμε παρά αυτή μην μας χαθεί και ψαχνόμαστε μετά. Γριά ξε-γρια ήταν ενήλικας και μπορούσε να μας νοικιάσει σπίτι και να είναι ο κηδεμόνας μας για τις διακοπές. Έτσι θα γινόταν .Άσε που δεν είχαμε και τσακιστό φράγκο πάνω μας και θέλαμε χορηγό.

Καταλήξαμε λοιπόν με 4 άτομα σ ένα δωμάτιο1Χ1 στο Ξυλόκαστρο. Ναι καλά διαβάσατε 4.Γιατί η Βάβω χαμένα τα χε ,είχε πει και στην κόρη του ψιλικατζή της γειτονιάς της που η καημένη η κοπέλα μη ξέροντας ότι θα είχε και εμάς τα βλαμμένα μαζί ήρθε.

Αυτή ήταν γύρω στα 18 και ήταν πολύ όμορφη η άτιμη. Φτυστή η Εβελίνα Παπαντωνίου. Την κοιτάζαμε σαν τα ξελιγωμένα που βαφότανε και φτιαχνότανε ενώ εμείς ήμασταν με τα σιδεράκια και τις βερμούδες.

Η καημένη όμως η Εβελίνα no.2 αν και ήταν όμορφη δεν είχε κάτσει ακόμα σε κανέναν όσοι και αν την κυνηγούσαν. Εκεί λοιπόν στο Ξυλόκαστρο που την είχαμε να μας βγάζει σε καμιά καφετέρια ,σε κάνα σινεμά(ναι την είχαμε δει και πολύ μουράτες που πηγαίναμε σε καφετέριες μόνες μας) δεν θυμάμαι πως ακριβώς αλλά γνώρισε το Δημήτρη Ο Δημήτρης την πέρναγε λίγα χρόνια αλλά της την έπεφτε πολύ χοντρά. Η Εβελίνα όμως κλασσικά καρφάκι δεν της καιγόταν.-Μεταξύ μας ήταν και λίγο άσχημος και λίγο χαζός-.Καλός ή κακός ο Δημήτρης είχε αυτοκίνητο και επαφές με club που εμείς εκείνη την περίοδο κωλολυσσάγαμε να πάμε. Και το δεξί μας χέρι θα δίναμε για να μπούμε σε club τότε.

Αρχίσαμε λοιπόν το «ψήσιμο» της Eβελίνας. Και τι καλός ,τι ωραίος, τι τρυφερός που είναι ,και σε θέλει ,και κάνε κάτι μαζί σου.100 φορές την ημέρα αυτό λέγαμε. Ξύπναγε η Εβελίνα ακούγοντας για τον Δημήτρη κοιμότανε ακούγοντας για τον Δημήτρη. Λέγει λέγει το κοπέλι κάνει την Εβελίνα και θέλει.

Η Εβελίνα τα έφτιαξε τελικά με τον Δημήτρη που στην αρχή ούτε να τον κοιτάξει δεν ήθελε. Μετά από λίγο καιρό στην Αθήνα το κάνανε κίολας. Εκείνος την παράτησε μετά.

Η Βάβω με τα ροχαλητά της δεν μας είχε αφήσει να κλείσουμε μάτι 2 βδομάδες και με τα τόσα σουβλάκια και κρουασάν που μας έπαιρνε συνέχεια(η μαγειρική της ήταν απλά απαίσια) μας τρύπαγες και έβγαινε τζατζίκι. Δυστυχώς πέθανε μετά από μερικά χρόνια και δεν την ξαναπήγαμε διακοπές.

Εμείς τελικά σε club δεν πήγαμε γιατί μας λέγανε ότι έτσι πως ήμασταν θα τρώγαμε πόρτα. Ακόμα και αν βαφόμασταν ,Δεν πειράζει. Πήγαμε μετά στο Λύκειο μέχρι σε σημείο να σιχαθούμε. Δεν βαριέσαι.