
Ναι, η γενιά του playstation τελικά δεν είναι τόσο αποβλακωμένη όσο θα θέλετε να είναι. Και να 'ναι καλά τα msn και τα sms που όλα μαθαίνονται και κανονίζονται σε χρόνο dt. Καλά κάνουμε και κλείνουμε τις τηλεοράσεις μας. Πείτε ότι θέλετε...

Αργά το απόγευμα σε αστικό λεωφορείο. Χαζεύω έξω από το παράθυρο και κοιτάω αγχωμένη το ρολόι γιατί μάλλον πάλι θα αργήσω . Ξαφνικά ακούω κάτι χτυπήματα στην πόρτα του λεωφορείου και ανθρώπους απ' έξω να φωνάζουν τον οδηγό να ανοίξει. Είναι γύρω στους 5-6 γυναίκες και άντρες και χτυπάνε μανιωδώς την πόρτα του λεωφορείου και ο οδηγός κάνει ότι δεν τους βλέπει!!!
Έχει κόκκινο φανάρι και βρίσκουν την ευκαιρία και πάνε μπροστά και του ζητάνε να ανοίξει. " Γιατί σήκωσε κανένας χέρι? Δεν σήκωσε " απαντάει αγριεμένος. " Εγώ σήκωσα , δεν το είδατε?" λέει μια κυρία γύρω στα 50 με αλβανική προφορά. " Κανείς δεν σήκωσε το χέρι , δεν ανοίγω τώρα , άντε φύγετε εμποδίζετε" φωνάζει ο οδηγός με τσαμπουκά .Αναρωτιέμαι μήπως ονειρεύομαι… Οι άνθρωποι απέξω , που περίμεναν τόση ώρα το λεωφορείο για να πάνε στις δουλειές τους ( φαίνεται ότι δουλεύουν για ένα μεροκάματο) συνεχίζουνε να τον παρακαλάνε . Οι επιβάτες του λεωφορείου φωνάζουν στον mr. ψευτομαγκιά να τους ανοίξει αφού ούτως η άλλως στη στάση είναι ακόμα δεν έχει απομακρυνθεί. " Θα πάρω την αστυνομία άμα δεν φύγετε ακούτε? Ναι, μια καταγγελία θέλω να κάνω για παρακώλυση συγκοινωνιών στην Καλλιθέα οδός..." Μένω άναυδη μαζί με τους υπόλοιπους . " Θα τους ανοίξεις να φύγουμε καμιά ώρα? Άντε έχουμε και δουλειές" φωνάζω και εγώ με το υπόλοιπο εξαγριωμένο επιβατικό κοινό που δεν μπορώ να καταλάβω αν μετά τους ταξιτζήδες θα αρχίσουν και οι οδηγοί να κάνουνε επιλογή επιβατών. Ένας επιβάτης τον πλησιάζει και τον απειλεί να ανοίξει γιατί όλοι είμαστε μάρτυρες εναντίων του άμα έρθει η αστυνομία. Ο μάγκας οδηγός ανοίγει την πόρτα και μπαίνουνε μέσα οι επιβάτες. " Αι στο διάλο κωλοφάρα.." λέει προς την μεριά της κυρίας από την Αλβανία. Ένας επιβάτης πάει και τον απειλεί να μαζευτεί γιατί αυτή δεν είναι συμπεριφορά. " Κανόνισε είμαι εισαγγελέας". Ο οδηγός μαζεύεται. Συνεχίζει να μουρμουράει μέσα από τα δόντια του και επιτέλους φεύγουμε.
Και όμως αληθινό.
Να θυμηθώ
Όλοι είχαμε κάποιον-α καθηγητή-τρια που ήτανε ολίγον τι τρελός (Απορώ αν βρω ποτέ σχολείο που όλοι του οι καθηγητές ήτανε νορμάλ) Αλλά το δικό μου σχολείο ήτανε η εξαίρεση. Οι νορμάλ καθηγητές ήτανε μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού .Μια όμως ήτανε η βασίλισσα του τρελοκομείου.ΤΟ ΓΙΟΥΒΑΡΛΑΚΙ.
ΤΟ ΓΙΟΥΒΑΡΛΑΚΙ.
Το Γιουβαρλάκι δεν είχε μόνο φάτσα μπουλντόγκ αλλά και το IQ του μπουλντόγκ .Ένας Θεός ξέρει πως κατάφερε να γίνει καθηγήτρια αφού δεν μπορώ να θυμηθώ να ήξερε ούτε ένα πράγμα να διδάξει.
Όταν την πρωτοείδαμε ήτανε αρχές Σεπτεβρίου. Στον Αγιασμό.Φορούσε ένα ελεεινό σετάκι ασορτί φούστα-μπλούζα. Οι μέρες περνούσαν. Είχανε περάσει δύο βδομάδες. Το γιουβαρλάκι φορούσε ακόμα τα ίδια ρούχα. Δυσκολευόσουνα να το πλησιάσεις από την ευωδία. Κάπου εκεί αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι κάτι πάει όντως στραβά.
Με τον παραμικρή φασαρία γύριζε και έριχνε αποβολή σε όποιον έπεφτε η ματιά της. Συνήθως ήτανε κάποιος καημένος που ούτε καν είχε κουνηθεί αλλά ήτανε άτυχος γιατί εκεί έπεσε η ματιά του μπουλντόγκ. Και ο πανικός συνεχιζότανε.
Στα πρώτα τεστ είδαμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάποιοι που δεν είχανε γράψει τίποτα πήρανε 20 και άλλοι που γράψανε κάτι 10άρια.Δυο μάλιστα που είχανε γράψει τα ίδια (αντιγραφή 4ever) ,η μια πήρε 20 και η άλλη 15.Την συμπαθούσε την μια .
Όταν πετάγαμε καμία κιμωλία εκείνη περπάταγε με την όπισθεν φοβισμένη και κολλούσε στον πρώτο εύκαιρο τοίχο!! Θα τις περνούσε για σφαίρες μάλλον.
Κάποιος την ζωγράφισε σ' ένα τοίχο του σχολείου. Ήτανε καλλιτεχνάρα όποιος το έκανε γιατί την έκανε φτυστή, μιλάμε για πορτραίτο κανονικά! Δυστυχώς σε μια βδομάδα το βάψανε. Μα να χαθεί αυτό το έργο τέχνης?
Το γιουβαρλάκι όμως είχε ένα μυστικό. Έκρυβε τα λεφτά του σ' ένα πουγκί που το βαζε ανάμεσα στο βυζιά του. Κάθε φορά που ήθελε να πάρει τις τυρόπιτες από το κυλικείο ,ρίχναμε ΤΟ γέλιο.
Και ύστερα ήρθε η εποχή των κινητών .Και πήρε και το γιουβαρλάκι κινητό. Γιατί όταν κάναμε φασαρία μπορούσε πια να τηλεφωνεί από το κινητό στο γραφείο του διευθυντή (λίγο παραδίπλα δηλαδή) και να του λέει να έρχεται. Είχε φάση γιατί δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι στο κινητό μιλάς και ακούς ταυτόχρονα. Έτσι πρώτα αφού έπαιρνε και με τα δύο χέρια το κινητό και το κρατούσε μπροστά της φώναζε "ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ? ΝΑΙ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ?" και μετά το έβαζε στο αυτί της να ακούσει την απάντηση του.Χαχαχαχαχαα....
Η φήμη του εξαπλώθηκε. Πήγε σε άλλο σχολείο. Μια μέρα που μια φίλη μου ήτανε στο λεωφορείο άκουσε 2 παιδιά να λένε ‘’Ρε συ τι είναι αυτό το πράγμα το γιουβαρλάκι...?Απο πού μας ήρθε?" Και εκεί γύρισε περήφανα περήφανα η φίλη μου και τους είπε "Απο το σχολείο μου!" :D
Προχτές είδα και ότι κάποιος της έκανε και hi5 με την pic της.Famous λέμε!
Και σήμερα εκεί που αμέριμνη που πήγαινα να μπω στο λεωφορείο έρχεται μια από το πουθενά και με σπρώχνει δέκα μέτρα παραπέρα προκειμένου να μπει εκείνη πρώτη, γαντζώνεται και με τα δύο χέρια από τις πόρτες του λεωφορείου και κάνει προσπάθειες να ανέβει. Μπαίνει και στρογγυλοκάθεται στην πρώτη εύκαιρη θέση.. Βγάζει ένα χαρτομάντιλο και αρχίζει να φυσάει τις μύξες τhς δυνατά. Ένα λέω μπορεί να είναι αυτό το βόδι. Και γυρίζω και –ω ναι- μετά από τόσα χρόνια την βλέπω. Κάποια πράγματα όντως δεν αλλάζουν ποτέ.