Τότε υπήρχανε bloggers οι οποίοι μπορώ να πω ήτανε κορυφαίοι. Τους διάβαζα και κόλλαγα, περίμενα με ανυπομονησία να δω πότε θα γράψουν το επόμενο ποστ και συνήθως τα σχόλια τους χτύπαγαν τριψήφιους αριθμούς. Τώρα κανείς δεν υπάρχει απο αυτούς. Γιατί ? Δεν ξέρω να πω την αλήθεια.
Κάποιοι είπανε ότι βαρέθηκαν, κάποιοι ότι το blogging έκανε τον κύκλο του στην ζωή τους, άλλοι σπάστηκαν με διάφορα... Αυτό το μήνα κλείνω 2 χρόνια εγώ και το confused girl , που του καημένο του έχω αλλάξει τα φώτα με τα templates. Αλλά το περίεργο είναι ότι ποτέ δεν σκέφτηκα να το παρατήσω. Να γράψω ένα μελαγχολικό , αποχαιρετιστήριο ποστ και να πατήσω το κουμπάκι του delete όπως έκαναν άπειροι και με έκαναν κάθε τρεις και λίγο να αλλάζω τα Links μου.
Γιατί? Γιατί το blog αυτό γράφτηκε για μένα, απο μένα. Δεν υπάρχει κάτι ψεύτικο. Γράφω αυτά που σκέφτομαι και έτσι όπως τα σκέφτομαι. Δεν γράφω για να "πουλήσω" , να έχω αναγνώστες και να βγάλω και κανα βιβλίο. Γι' αυτό δεν βρίσκω λόγο και να το παρατήσω, να παρατήσω ουσιαστικά τις σκέψεις και τους προβλήματισμούς μου. Δεν βγάζει νόημα.
Χρόνια πολλά λοιπόν στο confused girl που επέζησε και είναι από τα πιο παλιά blog!