Μην με παρεξηγείτε, αλλά το κόστος συντήρησης ενός αυτοκινήτου είναι τεράστιο. Επίσης, στην Αθήνα ή θα πρέπει να έχεις συνεχώς το άγχος του πάρκινγκ ή να νοικιάσεις θέση. Μα πώς είναι οι συγκοινωνίες στις άλλες πόλεις;
Saturday, 30 January 2016
Αστικές συγκοινωνίες, ένα αιώνιο δράμα;
Μην με παρεξηγείτε, αλλά το κόστος συντήρησης ενός αυτοκινήτου είναι τεράστιο. Επίσης, στην Αθήνα ή θα πρέπει να έχεις συνεχώς το άγχος του πάρκινγκ ή να νοικιάσεις θέση. Μα πώς είναι οι συγκοινωνίες στις άλλες πόλεις;
*...Nantia...* Saturday, 30 January 2016 Comments (0 )
Wednesday, 27 January 2016
Συγκατοίκηση: ιστορίες από την κρύπτη (μέρος δεύτερο)
*...Nantia...* Wednesday, 27 January 2016 Comments (0 )
Monday, 25 January 2016
Συγκατοίκηση: ίσως το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί
*...Nantia...* Monday, 25 January 2016 Comments (0 )
Wednesday, 20 January 2016
10 χρόνια μετά...
*...Nantia...* Wednesday, 20 January 2016 1 comments
Monday, 1 February 2010
Περί τηλεπικοινωνιών και άλλων δαιμονίων
Κάπου εκεί που ήμουν χαμένη αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα, δούλεψα στην εξυπηρέτηση πελατών γνωστής εταιρίας τηλεπικοινωνιών (ονόματα δεν λέμε-κέρδη δεν θίγουμε). Είναι αλήθεια ότι η κάθε δουλειά σε μαθαίνει κάτι. Δεδομένου ότι ερχόμουν σε επαφή καθημερινά με δεκάδες ανθρώπους από το τελευταίο κουτσοχώρι της Ηπείρου μέχρι τα Β.Π , από το 18χρονο πιτσιρίκι που θέλει να παίξει WOW μέχρι τη 86χρόνη γιαγιά , τον αναλφάβητο αγρότη που δεν ήξερε να διαβάζει τον λογαριασμό του μέχρι τον δικηγόρο του Αρείου Πάγου, μπορώ να πω ότι απέκτησα μια σφαιρική ,γενική άποψη για το ελληνικό πληθυσμό. Ή τουλάχιστον αυτόν που χρησιμοποιεί τηλέφωνο . Συμπεράσματα λοιπόν :
- Οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι πληρώνουν. Πληρώνουν από’ δω ,πληρώνουν από ‘κει , δεν έχουνε κάτσει να ενδιαφερθούν ΓΙΑΤΙ πληρώνουν τόσο . Δεν ξέρουν τι πρόγραμμα έχουν και τι τους προσφέρει. Επίσης πολλοί δεν ξέρουν ποια εταιρία έχουν. (όχι μην γελάτε αλήθεια). Τους έρχεται επιστροφικός λογαριασμός ,που έχει ΜΕΙΟΝ μπροστά στο ποσό και πάνε να το πληρώσουν.
- Ο Έλληνας θέλει κάτι και το θέλει τώρα. Τέλος.
- Δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί δεν μπορείς να του πεις για το λογαριασμό της γυναίκας του/ μητέρας του/ μπατζανάκη του εξαδέλφου του. Αφού "εγώ τον πληρώνω" σου λέει. Γιατί είναι στα στοιχεία κάποιου άλλου λες. Επιμένει. Αθάνατη περηφάνια.
- Ένα μεγάλο ποσοστό, όταν πεις «θα πρέπει να καλέσετε αυτό το νούμερο» το κάνει επιτόπου, χωρίς να κλείσει πρώτα το τηλέφωνο. Αλήθεια.
- Δεν ξέρουμε αγγλικά. Μπορεί ούτε την αλφάβητο. Αλλά το facebook, facebook!
- Υπάρχει η λογική στο μυαλό πολλών ότι «εάν μιλήσουν με κάποιον υπεύθυνο» θα εξυπηρετηθούν . Μπορεί να πρόκειται για το πιο απλό πράγμα του κόσμου, να εξηγείς ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο πραγματικά που μπορεί να γίνει και να ωρύεται. Να παίρνει το τηλέφωνο ο προιστάμενος, η φωνή να γλυκαίνει, ο προιστάμενος να λέει ακριβώς τα ίδια ,αλλα ο πελάτης κλείνει πια το τηλέφωνο ανακουφισμένος πιστεύοντας ότι εξυπηρετήθηκε εφόσον μίλησε με ανώτερο. Κομπλεξ?
(to be continued...)
*...Nantia...* Monday, 1 February 2010 Comments (5 )
Sunday, 17 January 2010
Χαμένη στο διάστημα σε λέω, χαμένη.
"Που έχεις χαθεί εσύ?", ρωτάει την κλασσική ερώτηση ένας παλιός μου φίλος και αρχίζω να κάνω μια σούμα των τελευταίων μηνών μέσα σε 2-3 προτάσεις. Κάπου εκεί μου έρχεται και η φλασιά ότι έχω χαθεί και από το blog. Όχι χωρίς δικαιολογία βέβαια ή μάλλον καλύτερα χωρίς αιτία. Δεν βαριέσαι όμως...whatever. I'm back ;)
*...Nantia...* Sunday, 17 January 2010 Comments (4 )
Labels: ότι θυμάμαι
Thursday, 2 July 2009
Οι καλύτερες γκομενο-ατάκες ever
Κάποιες είχα την τύχη να τις ακουσω αυτοπροσώπως, κάποιες μου τις μετέφεραν. Νομίζω κάποιες τις έχω ξαναγράψει , αρα είναι all time classic.Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις έχω να δηλώσει είναι συμπτωματική :)
- Δεν ξέρω για διακοπες μωρό μου. Βασικά εχω μαζέψει πολλά λεφτά....και θέλω να τα φάω με τους φίλους μου.
-Που να πάμε για καφέ άραγε...Γαμώτο δεν δουλεύουν και οι φίλοι μου στο **** να μας κεράσουν τον καφέ.
-Αλήθεια δεν ξέρω τι γυρεύουν τα βιβλία από το πανεπιστήμιο πειραιά στη βιβλιοθήκη μου μωράκι μου. Αφού εγώ είμαι στο ΤΕΙ Πειραιά. ( ο μυθομανής)
-Δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ στην ζωή μου. Σου άφησα και 10ευρώ στην πολυκατοικία σου για τις υπηρεσίες σου.
-Σορυ που δεν σε πήρα ποτέ τηλέφωνο , αλλά όταν έφτασα στο νησί έπεσε το κινητό μου στο λιμάνι. (αυτό μετά έμαθα ότι ήταν αλήθεια lol)
-Είχα πάει επίσκεψη με τους γονείς μου στα ξαδέλφια μου χτες βράδυ. Ναι μετά ο δικοί μου κατά τις 12 ξεκινήσανε για το χωριό . Ναι και μετά αποφάσισαν οι ξαδέλφες μου να κάνουν ένα πάρτυ και δεν μπορούσα να φύγω πριν απο τις 5 το πρωί γιατί θα θύμωναν. Ε τι νομίζεις βρε κουτό δεν ήθελα να ρθω να σε δω?
-Δεν είναι ότι ξενέρωσα όταν μου είπες ότι δεν πρόκειται να ξαναγίνει τίποτα μεταξύ μας. Απλά ζαλίστηκα εκείνη τι στιγμή και πηγα στην κουζίνα να πιω πορτοκαλάδα .
-Θα σε πάρω τηλέφωνο μωράκι μου να βγούμε το μεσημεράκι οκ?
-Έλα αγάπη μου, δεν προλαβαίνω τώρα, μπορείς κατά το απόγευμα?
-Μωρό μου , σόρυ αλλά δεν μπορώ με τίποτα. Θα περάσω κατα τις 11 από το σπίτι σου να σε πάρω.
-Αχ είμαι πάρα πολύ κουρασμένος.. δεν το αφήνουμε για αύριο?
-Δεν θα μπορέσω να έρθω στα γενέθλια σου λυπάμαι. Πρέπει να καθαρίσω το σπίτι επειγόντως.
Για γέλια ή για κλάματα?
*...Nantia...* Thursday, 2 July 2009 Comments (5 )
Labels: έρωτας+κάψα, θεωρίες Νάντιας, ότι θυμάμαι