Monday 25 January 2016

Συγκατοίκηση: ίσως το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί

Ας ξεκινήσω λέγοντας πώς δεν έχω συγκατοικήσει ποτέ με φίλο, φίλη, αγόρι ή με συγγενείς. Έχω συγκατοικήσει πολλές φορές, αλλά όλες με αγνώστους. Γιατί; Γιατί πολύ απλά στο εξωτερικό, όπου τα ενοίκια είναι τριπλάσια απ’ ότι στην Ελλάδα (για παράδειγμα μια γκαρσονιέρα στη Ρώμη κοστίζει από 700 έως 900 ευρώ) , η συγκατοίκηση είναι ένα αναγκαίο κακό.

Η πρώτη μου φορά…

Η πρώτη φορά που συγκατοίκησα ήταν την πρώτη φορά που έμεινα μακριά από το πατρικό μου. Έκανα Erasmus, τότε και τον πρώτο μήνα είχα αποφασίσει να μείνω στην φοιτητική εστία όπου το δωμάτιο το μοιραζόμουν με μια ισπανίδα. Εάν και μοιραζόμουν το ίδιο δωμάτιο, μπορώ να πω ότι είχα πολύ θετική εμπειρία. Ίσως επειδή η κοπέλα ήταν πολύ συμπαθητικιά, ίσως επειδή έμεινα μόνο ένα μήνα…ποιός ξέρει!

Γενική βαθμολογία συγκατοίκησης : 10/10


Στη συνεχεία αποφάσισα να αφήσω την αγαπημένη φοιτητική εστία καθώς βρισκόταν αρκετά μακριά από το πανεπιστήμιο που θα φοιτούσα και βρήκα ένα σπίτι με άλλους 3 συγκάτοικους. Μια κοπέλα και δυο αγόρια. Το σπίτι ήταν από αυτά τα παλιά, τα τεράστια που έχουν 10 δωμάτια και το μόνο που μοιραζόμασταν ήταν το μπάνιο και η κουζίνα. Δεν τους άκουγα, δεν με άκουγαν και είχαμε και μια καθαρίστρια δύο φορές την εβδομάδα οπότε όλα καλά. Σχεδόν. Γιατί η κοπέλα ήταν ο πιο τσιγκούνης άνθρωπος που είχα γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου και προσπαθούσα να με πείσει να γίνω και εγώ. Παραδείγματα : μου έλεγε να πλένω τα σεντόνια μου μια φορά το μήνα (Ω ΘΕΟΙ!) γιατί το πλυντήριο έκαιγε ρεύμα. 

Γενική βαθμολογία συγκατοίκησης : 8/10


Οι επόμενες συγκατοικήσεις μου έμεινα να είναι ακόμα πιο δραματικές. Κάποιο χρόνο μετά βρέθηκα να συγκατοικήσω με μια κοπέλα από τη Ρουμανία, που ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων «δεν βρωμίζω, δεν καθαρίζω». Ξέρεις, υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, που δεν βρωμίζει, δεν ξέρω πώς στο καλό το κάνει, γιατί εγώ πάντα αφήνω πίσω μου ένα χάος και έως εκ τούτου δεν καθαρίζει. Ποτέ. Δεν με πείραζε ιδιαίτερα, αυτό που με πείραζε ήταν ότι η κοπέλα ήταν περίεργη. Και όταν εννοώ περίεργη, από αυτές που λες κάποιο βράδυ θα έρθει και θα με σφάξει στον ύπνο μου. Από τη μια ήταν γλυκιά και καλή και από την άλλη, όταν πχ έψαχνε κάτι και δεν το έβρισκε ο τόνος της φωνής της γινόταν απότομος και άλλαζε όλη της η έκφραση. Και δεν ήμουν μόνο εγώ που το έλεγα!

Γενική βαθμολογία συγκατοίκησης : 7/10

(συνεχίζεται.....)

0 Responses: