Saturday 11 April 2009

Facebook…Εν τέλει μας έκανε πιο ευτυχισμένους ή πιο δυστυχισμένους?

Υπάρχει μια θεωρία που ισχυρίζεται ότι όλες οι τεχνολογικές ανακαλύψεις έχουν σαν στόχο να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη. Το facebook εάν και ομολογώ –κατανάλωσε και δικές μου- δεκάδες ώρες , είναι αμφίβολο εάν μας έκανε πιο ευτυχισμένους. Αλήθεια μας ενδιαφέρει τι κάνει στη ζωή της η παλιά μας συμμαθήτρια που έχουμε να τη δούμε από τη Πέμπτη δημοτικού? Εκτός από τα τυπικά "καλά είμαι εσύ" , έχουμε στην ουσία να πούμε τίποτα άλλο? Μπορούμε να καλύψουμε όλα αυτά τα χρόνια απουσίας μέσω ενός chat ή ενός μηνύματος?

Στο facebook έχω γύρω στους 250 φίλους, συν πλην. Δεν είναι άγνωστοι λέω, εγώ ποτέ δεν κάνω add άγνωστους . Όχι δεν είναι άγνωστοι. Είναι ΓΝΩΣΤΟΙ. Αυτό και το μεγάλο ελάττωμα του facebook , δεν σε φέρνει κοντά με τους φίλους σου όπως ισχυρίζεται αλλά με τους γνωστούς σου. Στα αλήθεια σε ενδιαφέρει τώρα τι κάνει στη ζωή του η φίλη που είχες στο σχολείο? Καλά να ναι καλά να περνάει. Γιατί εγώ να πρέπει να φάω στα μούτρα τις φωτογραφίες της από το Ντουμπάι, Νέα Υόρκη ή οπουδήποτε αλλού έχει πάει, τη στιγμή που τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν να πάω ούτε μέχρι τη Λούτσα? Τι σόι ψυχολογικός πόλεμος είναι αυτός?

Μην αρχίσω με τους έρωτες. Οκ παιδιά είσαστε ερωτευμένοι. Βρήκατε ο ένας τον άλλον, η σχέση σας είναι τέλεια, είσαστε ένα πολύ ταιριαστό ζευγάρι, δεν αντιλέγω, πρέπει να μου δείχνετε καθημερινά πόσο in love είσαστε με τα τραγουδάκια και τους σαχλοστίχους που γράφετε? Μην ανοίξω το στόμα μου και πω ότι μια βδομάδα πριν ο δικός σου κοπελιά σφαζότανε –και καλά – για μένα και έλεγε ότι μπορείς να φανταστείς για να με πείσει να βγούμε ή ότι ο άλλος σε έχει κερατώσει , ναι εσένα εσένα! με την μισή Αθήνα. Να τον χαίρεσαι . Γενικότερα, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο να είμαστε αναγκασμένοι να βλέπουμε τι κάνουνε όλοι οι γνωστοί μας στις ζωές τους. Η μάλλον τι ΘΕΛΟΥΝΕ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝΕ ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΝΕ στις ζωές τους. Γιατί η αλήθεια δεν είναι στο facebook. Είναι κάπου εκεί έξω :P

P.S. Το κείμενο αυτό γράφτηκε αφού είδα ότι ο πρώην μου , που παρεπτιτώντος νοιάζομαι ακόμα για αυτόν, είναι πολύ in love με κάποια και δεν κρατιέται και αυτός να το δηλώσει μέσα από το profile του. Λίγες ώρες πριν δω αυτό το αναμενόμενο «in a relationship» και ανήμπορη να τον διαγράψω ή να τον μπλοκάρω γιατί θα το καταλάβει, αναρωτιέμαι γιατί πραγματικά έβαλα εξ αρχής τον ευατό μου σ αυτή την σύγχρονη γκιλοτίνα…Υπάρχει άραγε έξοδος διαφυγής?

15 Responses:

Laplace said...

φοβερο κειμενο!συμφωνω απολυτα!
καλημερες

Anonymous said...

kai giati to pairneis sta sobara to fakebook? nai etsi opws to grafw...

.liketobite said...

Επέτρεψε μου να διαφωνήσω... Πρώτα απ'όλα δεν πρόκειται για νέα τεχνολογία. Πρόκειται για ένα εργαλείο που ανέπτυξαν πάνω στην υπάρχουσα τεχνολογία (λεπτομέρειες διαθέσιμες). Τώρα σχετικά με τα υπόλοιπα που γράφεις έχω την αίσθηση πως μόνη σου τα αυτοαναιρείς λέγοντας ότι μόνη σου μπήκες σ'αυτή τη διαδικασία. Όπως κι αν έχει, το κλειδί της ισορροπίας είναι το μέτρο της χρήσης όπως σε όλα τα πράγματα. Το ότι μας προσφέρουν "απλόχερα" κάποια πράγματα δεν σημαίνει πως πρέπει να τα αποδεχθούμε και πολύ περισσότερο να τα κάνουμε μέρος της ζωής μας.

Πάντα εντυπωσιαζόμουν με ανθρώπους που έχουν "φίλους" 250, 500 ή και 1000 άτομα! Εγώ είμαι 40 χρονών και οι "φίλοι" μου δεν ξεπερνούν τους 30. Όχι όχι, δεν σκοπεύω να τους κάνω περισσότερους. Μου φτάνουν και μου περισσεύουν. Τώρα γι'αυτούς που κυνηγάνε τα νούμερα τι να πω; Μόδα είναι θα περάσει... Ακούγεται κλισέ αλλά έτσι είναι.

τη καλησπέρα μου

*...Nantia...* said...

Laplace ευχαριστωω

ανώνυμε θα προτιμούσα να μην είσαι ανώνυμος γτ με κυνηγάει και ενα σύνδρομο καταδίωξης βλέπεις... λες να μην το παίρνω? αλλα με χαλάει ρε γαμώτο!!

Liketobite δεν με νοιάζει η τεχνολογία του fc, η δημοτικότητα του και ο όλος αυτός ο εθισμός που έχει προκαλέσει με απασχολεί.Το έκανα γιατί όπως και στα blogs , είπα γιατί όχι. Και σιγά σιγά κόλλησα. Γιατί όταν μου ρχονται requests από άτομα που ξέρω ότι θα πετύχω την επόμενη στη σχολή και θα με ρωτήσουν "α σε έκανα add δεν με αποδέχτηκες?" θα βρεθώ σε δύσκολη θέση. Τι να πεις εκει? Εδώ έφτασα να δικαιολούμαι σε blogger γιατί δεν τον έκανα add και τα πήρε κιόλας όταν του απάντησα ότι κάνω μόνο όσους γνωρίζω. Εύχομαι να περάσει ..!!

Rizobreaker said...

Έγραψες!
Απ' τα καλύτερα κείμενα σου...
Εμένα, αλήθεια, γιατί με είχες κάνει (τότε, τω καιρώ εκείνω) request?? :ppp

Γιώργος Τ. said...

Το facebook είναι ένας ευχάριστος τρόπος για να περνάς την ώρα σου στο γραφείο και για να βρίσκεις (όπως σωστά λες) παλιούς γνωστούς.. Εμένα υπάρχουν παλιοί γνωστοί που με ενδιαφέρει το τι κάνουν και που για τον α ή β λόγο χαθήκαμε πριν κάποια χρόνια και χαρήκαμε όταν βρεθήκαμε στο FB.. Άλλοι μένουν πλέον μακριά, ή έμεναν πάντα μακριά και μας ένωνε κάτι (ΤΕΙ ή στρατός συγκεκριμένα) και πλέον έχουμε την πολύ συχνή επαφή μας μέσω του FB..
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι κάηκα πολλές ώρες στην αρχή εκεί! Απίστευτα πολλές ώρες.. Αλλά, αν δεν καείς, δεν μαθαίνεις!!

Dreaming_Harlequin said...

Πίστεψε μέ...Έχω περάσει ακριβώς το ίδιο...

γιωργος said...

Προσωπικά δεν μ'αρέσει το facebook. Άλλη όρεξη έχω πχ να βρίσκω τους συμμαθητές μου από το Δημοτικό/Γυμνάσιο/Λύκειο. Εντ΄παξει, πέρασαμε ωραία κλπ, αλλά τέλος. Η ζωή συνεχίζεται.

Και συμφωνώ με πάρα πολλούς που λένε ότι είναι εθιστικό.

Anonymous said...

Ego pantos katafera kai ton ekana delete ton proin mou. Eixa to idio provlima me sena kai skeftomoun "popopo ti tha kano kai min to katalavei klp"
Believe me...den upirxe megaluteri anakoufisi apo auti tha mporousa na nioso (kai aksioprepeia). Stin arxi zoristika ligo me epiase to steritiko tis kataskopeusis tou profile tou alla meta apla eniosa kalutera giati de me vasanize olo auto. Kai btw prepei na sou po oti skiliase pou ton diegrapsa....xixiixixi

Byronas said...

Απλά πια θέλουμε να βλέπουμε την προσωπική μας ζωή μπροστά σε μια οθόνη, νομίζοντας ότι έτσι έχουμε περισσότερες ευκαιρίες και επιλογές ενώ καταλήγουμε να είμαστε περισσότερο δέσμιοι παλιών ιστοριών (πρωην, νυν, μετά :P).

Δεν λέω, βοηθάει να επικοινωνείς με κάποιους φίλους που είναι μακριά άλλα όχι και με γνωστούς! Στο κάτω-κάτω, αυτό είναι που τους διαχωρίζει από τους φίλους.


Να γράφεις πιο συχνά!

Χρήστος Καλογριδάκης said...

γκουχ,γκουχ deactivate,γκουχ, γκουχ.

*...Nantia...* said...

@rizobreaker γιατί μετά απο 1χρόνο μέ είχες σχεδόν πείσει ότι δεν είσουνα της cia χιχι!

@Γιώργος Τ. ναι συμφωνώ..αλλά πιστεύω εν τέλει ότι κάποιος που πραγματικά ενδιαφέρεται για σένα θα σε πάρει τηλέφωνο να δει τι κάνεις, όχι να περιμένει πόοοοοτε και άαααμα μπεις online!

@dreaming harlequin welcome to the club :P

@γιώργος σωστόοοοοοοοοοος!

@anonymous αυτό το στερητικό του profile που λες...αχχχ

@byronas έχεις απόλυτο δίκιο! θα προσπαθήσω !

@χρήστος ναι...ναι..χιχιιχ..

Konstans D. said...

αχ αυτο το facebook όλους μας εχει καταστρεψει μου φαινεται..!

muzikjunkiz said...

hello Nantia...

εχω κανει και εγω δεκαδες φορες τις σκεψεις σου για το facebook και έχω βρεθει σε παρόμοιες θέσεις που περιγράφεις. Γενικά ούτε εγώ είμαι υποστηρικτης της εν λόγω υπηρεσίας αλλα επειδή λατρεύω να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, σου παραθέτω την παρακάτω σκέψη μου:

Σκέψου λοιπον, οτι ίσως αυτό που μας κάνει να αντιδρούμε στο fb να είναι η προστατευτική γυάλα στην οποία έχουμε μάθει να ζούμε ως παιδια μιας μεγαλούπολης. Σε μια πόλη σαν την Αθήνα μπορούμε ανα πάσα στιγμή να κρυφτούμε και να αποκοπούμε κοινωνικά απο οτιδήποτε μας κάνει να νιώθουμε άβολα (μια πρώην, φίλοι που βαριόμαστε, γνωστοί, συγγενείς κτλ). Πολλοί λογικά θα το θεωρήσουν αυτό πλεονέκτημα των πόλεων. Μήπως όμως αποτελεί ταυτόχρονα και τη ρίζα της κοινωνικής απομόνωσης των κατοίκων των μεγαλουπόλεων; Σε μια μικρή πόλη δύσκολα κάποιος θα γίνει ακοινώνητος (και κατα συνέπεια θα απομονωθεί και θα νιώσει μοναξιά) όταν όλοι γύρω του τον ξέρουν και συναντάει συνεχώς γνωστούς στον δρόμο. Δεν προσπαθώ να πω οτι το facebook είναι η λύση στην απομόνωση των ανθρώπων σήμερα αλλά ίσως (με έναν παράδοξο τρόπο) μετατρέπει μία πόλη σαν την Αθήνα σε ένα μικρο χωριουδάκι οπου όλοι μας μπορούμε ανα πάσα στιγμή να πέσουμε ο ένας πάνω στον άλλον (είτε το θέλουμε είτε μη). Μαθαίνοντας να ζούμε με αυτό ίσως γίνουμε περισσότερο κοινωνικοί στην πραγματική μας ζωή και μάθουμε να αντιμετωπίζουμε κάποιες καταστάσεις κατάματα, όπως άλλωστε πρέπει...

Heliotypon said...

Δεν το έχω κατανοήσει αυτό το κατασκεύασμα που λέγεται fb. Είχα κάνει κι εγώ κάποτε εγγραφή, αλλά εκνευρίστηκα αφάνταστα με το όλο στυλ του που δεν κατανοώ καθόλου. Πατάς για να δεις μιά φωτογραφία που σε ενδιαφέρει και σε βγάζει σε άσχετες σελίδες με λίστες "φίλων" των "φίλων", με ανόητες ατάκες, με σημειώσεις ακατάληπτες και άλλα αμέτρητα ηλίθια banners και παράθυρα, που πήζουν κάθε σελίδα και τελικά δεν ξέρεις τι να πατήσεις και γιατί. Νομίζω μπορείς να διαγραφείς και να ξενοιάσεις.